دانلود کتاب Overgrown – Practices between Landscape Architecture and Gardening

A call for landscape architects to leave the office and return to the garden.

Addressing one of the most repressed subjects in landscape architecture, this book could only have been written by someone who is both an experienced gardener and a landscape architect. With Overgrown, Julian Raxworthy offers a watershed work in the tradition of Ian McHarg, Anne Whiston Spirn, Kevin Lynch, and J. B. Jackson.

As a discipline, landscape architecture has distanced itself from gardening, and landscape architects take pains to distinguish themselves from gardeners or landscapers. Landscape architects tend to imagine gardens from the office, representing plants with drawings or other simulations, whereas gardeners work in the dirt, in real time, planting, pruning, and maintaining. In Overgrown, Raxworthy calls for the integration of landscape architecture and gardening. Each has something to offer the other: Landscape architecture can design beautiful spaces, and gardening can enhance and deepen the beauty of garden environments over time. Growth, says Raxworthy, is the medium of garden development; landscape architects should leave the office and go into the garden in order to know growth in an organic, nonsimulated way.

Raxworthy proposes a new practice for working with plant material that he terms “the viridic” (after “the tectonic” in architecture), from the Latin word for green, with its associations of spring and growth. He builds his argument for the viridic through six generously illustrated case studies of gardens that range from “formal” to “informal” approaches―from a sixteenth-century French Renaissance water garden to a Scottish poet-scientist’s “marginal” garden, barely differentiated from nature. Raxworthy argues that landscape architectural practice itself needs to be “gardened,” brought back into the field. He offers a “Manifesto for the Viridic” that casts designers and plants as vegetal partners in a renewed practice of landscape gardening.

یک تماس برای معماران چشم انداز به ترک دفتر و بازگشت به باغ.

با توجه به یکی از موضوعات سرکوبگر در معماری منظر، این کتاب تنها توسط کسی که باغبان با تجربه و یک معمار منظر بوده است، نوشته شده است. با بیش از حد رشد، جولیان Raxworthy کار در حوزه آبریز در سنت ایان McHarg، آن Whiston Spirn، کوین لینچ و J. B. جکسون ارائه می دهد.

به عنوان یک رشته، معماری منظر خود را از باغبانی جدا کرده است، و معماران چشم انداز تمایز خود را از باغبانان و باغبانان می دانند. معماران منظر تمایل به تصور کردن باغ از دفتر، نشان دادن گیاهان با نقاشی ها و یا شبیه سازی های دیگر، در حالی که باغبان در خاک، در زمان واقعی، کاشت، هرس و حفظ. در روستایی، Raxworthy خواستار ادغام معماری منظر و باغبانی می شود. هر کدام از اینها چیزی برای ارائه دارد: معماری منظر می تواند فضاهای زیبا را طراحی کند، و باغبانی می تواند زیبایی محیط باغ ها را در طول زمان تقویت و عمیق تر کند. رشد، می گوید: Raxworthy، محرک توسعه باغ است؛ معماران منظر باید دفتر را ترک کنند و به باغ بپردازند تا رشد را در یک روش ارگانیک و غیرمسلح ببینند.

Raxworthy یک تمرین جدید برای کار با مواد گیاهی پیشنهاد می کند که “وییدیک” (پس از “زمین شناسی” در معماری)، از کلمه لاتین برای سبز، با انجمن های بهار و رشد آن، تعریف می کند. استدلال خود را برای وییدیک از طریق شش سخنرانی سخنرانی در مورد مطالعات موردی از باغ ها که از “رسمی” به “روش های غیر رسمی” است – ایجاد می کند – از یک باغ آب رنسانس فرانسوی شانزدهم به باغ “حاشیه ای” شاعر اسکاتلند، به سختی از طبیعت Raxworthy استدلال می کند که معماری منظر خود باید “باغی” باشد، دوباره به مزرعه بازگشته است. او “Manifesto for Viridic” را ارائه می دهد که طراحان و گیاهان را به عنوان مشارکت های گیاهی در یک فعالیت تازه باغبانی چشم انداز می کند.

دانلود کتاب – حجم: ۳۶٫۹۰ مگابایت